Abartmayı Seven Bir Ülkeyiz

Herkese iyi akşamlar. Bu blogda uzun bir aradan sonra sizinle beraberim. Başlıktan da anlaşılacağı üzere abartmayı seven bir toplum olduğumuzu ve bunu spora yansıttığımızı düşünüyorum ve bunları anlatmayı planlıyorum.

Her şeyden önce bilinmesi gerekilen şey herkes gibi ben de bir takım taraftarıyım. Fenerbahçeliyim. Ama bu yazıyı Galatasaray düşmanı olduğum için falan yazmıyorum. Bu yazıda konu Galatasaray'ın Kopnehag maçı olacak. Evet. Ama takım Fenerbahçe de olsa Beşiktaş da olsa bu yazı yazılacaktı. Çünkü insanlar göz göre göre kandırılıyor. Normal bir şeyi olduğundan fazla abartarak olağandışı yapabilen ender ülkelerden birisiyiz. Bu durumdan şikayetçiyim. Nacizane ben hatırlatmamı yapayım dedim. Buyrun başlıyorum yazıya.

Öncelikle şu dakikalarda Galatasaray 3-0 yeniyor Kopenhag'ı. İyi güzel, oraya girmiyorum. Tebrik edelim. Ama şu anda sosyal ortamlarda özellikle Twitter'da aşırı derece bir abartma söz konusu. Bakın Türk takımıdır bir şey diyemem. Yenmeleri iyi hoş. Herkesin ne yaptığı kendine. Beni ilgilendirmez. Ama bir takımın oynadığı oyunu bu kadar abartmak gerçek futbolseverleri ve insanları kandırmaktan başka bir şey değildir. Örnek vere vere gidicem. Biraz daha kolay ve rahat anlaşılır olsun diye. 

Örneğin Galatasaray şu anda grubun en zayıf halkasını evinde 3-0 yeniyor. Tamam. Daha grup kuraları çekildiğinde birçok kesim "Kopenhag'ı ezeriz, geçeriz." demişti. Hatta ki Galatasaray'ın Real Madrid maçında hazırladığı kareografide Kopenhaglı bir fubolcunun bile olmaması o takımın Galatasaraylılarca ne kadar küçük düşürüldüğünü gösteriyor. Sonra aynı Galatasaray Kopenhag maçı öncesinde yine "Bu takım kim?" şeklinde yine rakiplerini küçümsediler. Maç başladı. 1 gol geldi, 2 gol geldi, 3 gol geldi. He işte tam da bu zamanda 3. gol geldiğinde aşırı şekilde bir abartı ile "Bu Galatasaray bu gruptan güle oynaya çıkar." yorumları başladı. Bende aslında futbolu düşünen ve futbolu futbol için bakan herkesin kayışları koptu. Kopmalıydı.

Rasim Ozan Kütahyalı'nın Haydaaaa'sı gibi oldum. Hatta kendi kendime "Ben hangi maça bakıyorum?" sorusunu bile sorma gereği hissettim. İnanamadım diyebiliriz bir nevi. Sebebi belli. Daha düne kadar bunlar kimmiş dediğin takımı 3-0 yeniyorsun ve maç sonunu bile beklemeden abartının babasını yaparak hem de "Bu gruptan çıkarız. Aslanlarım benim." gibi şeyler söylüyorsun. E nasıl bir yaman çelişkidir bu ? Tamam tabi ki sevin. Ona bir lafım yok. Sevineceksin de zaten. Sevinmezsen bir garip olur. Ama bunu yapmayın be.

Gruptan çıkarız demen için senin daha 40 fırın ekmek yemen lazım be koçum ! Önce Real Madrid'ten 6 yememeyi öğreneceksin aslanım. Kopenhag gibi Şampiyonlar Ligi'nde olmayı hak etmeyen takımları yenerken fazla gaza gelmeyeceksin. 

Sonra, takımdaki futbolcular hakkındaki o güzel, mükemmel (!) yorumlar akmaya başladı timeline'da. Timeline dediğim de Twitter'ın ana sayfası. Aman aman neler söylüyorlar. Daha düne kadar futbolcularına ana avrat söven, stadında oyundan çıkarken ıslıklayan, "Bu adamlar milyon dolarları kazanıyor ama beceriksizler, oynayamıyorlar." diyen adamlar şimdi tribünlerde sevgi yumağı oluşturmuşlar. Amaaaan. Ne duygusal. Arkadaşım bu ülkede fazla karamsarlık da fazla iyimserlik de kötü şeyler. Bunu anlatamadık, anlatmak da zor olacak bizim millete.

Örneğin Galatasaray'a geldikten beri sahaya hiçbir şeyini koyamamış Sneijer Kopenhag gibi Avrupa arenasının başarılı (!) ekiplerinden birine gol atınca kral oluyor. Yıldız oluyor. Bu sadece bir örnek. Örneğin yine Burak. Takım iyiyse otomatikman Burak da iyi oluyor ve taraftar onu bağrına basıyor. Ne duygusal değil mi?

Benim anlatmaya çalıştığım olay abartılmanın ülkemizde aşırı derecede yapılmasıdır. Evet, Galatasaraylı değilim. Fenerbahçeliyim. Ama bu yorumu Galatasaray'ı sevmiyorum diye vs falan yapmadım. Bu akşam Kopenhag'ı 3-0 yenen Fenerbahçe olsaydı yine bu yazıyı yazma gereği hissederdim kendime. 

Sözlerimi bitirirken bu yazıyı bi nebze olsun içimi dökme gibi de algılayabilirsiniz. Herhangi bir takıma karşı nefretimden dolayı değil, Türkiye'de her alanda olan sistemsizliğin bir parçası olan aşırı abartılmayı anlattığım için içimi döktüm diyebilirim. Herkese iyi akşamlar diyerek yazımı tamamlıyorum.